Wojewódzka Komisja Urbanistyczno-Architektoniczna Województwa Mazowieckiego

Wojewódzka Komisja Urbanistyczno-Architektoniczna jest organem doradczym Marszałka Województwa w sprawach planowania i zagospodarowania przestrzennego, powoływanym na czas nieokreślony, w drodze zarządzenia na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2023 r. poz. 977 ze zm.)

WKUA w obecnym składzie została powołana Zarządzeniem nr 516/22 Marszałka Województwa Mazowieckiego z dnia 22 lutego 2022 roku, zmienionym Zarządzeniem nr 742/23 Marszałka Województwa Mazowieckiego z dnia 3 października 2023 roku.

W skład Komisji wchodzą:

Jolanta Przygońska – Przewodnicząca Komisji,dr hab. inż. arch. Wojciech Bartoszczuk,dr hab. Agata Cieszewska,Zbigniew Cieszkowski,prof. dr hab. Mirosława Czerny,Marta Głosek,Marlena Happach,Mariusz Kozera,Marek Mikos,prof. dr hab. Zygmunt Niewiadomski,dr Alina Potrykowska,Katarzyna Struzik,Robert Szumielewicz.

Do zadań Komisji należy:

wspieranie organów samorządu województwa w tworzeniu polityki przestrzennej województwa, kształtowaniu zmian w zagospodarowaniu przestrzennym województwa, monitorowaniu oraz ocenie stanu zachowania ładu przestrzennego w województwie;zajmowanie stanowisk w zakresie planowania przestrzennego i rozwoju regionalnego na potrzeby organów samorządu województwa oraz właściwych departamentów Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego w Warszawie;opiniowanie dokumentów i opracowań z zakresu problematyki planowania przestrzennego i rozwoju regionalnego, a w szczególności:projektów strategii rozwoju województwa, projektów planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz projektów planu zagospodarowania przestrzennego miejskiego obszaru funkcjonalnego ośrodka wojewódzkiego Warszawy,raportów o zmianach i stanie zagospodarowania przestrzennego województwa,przestrzennych uwarunkowań i skutków realizacji strategii rozwoju województwa oraz programów regionalnych,ocen realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, w tym: obiektów infrastruktury społecznej, technicznej, transportu, turystyki oraz gospodarki wodnej, które zostaną ustalone w dokumentach przyjętych przez Radę Ministrów, właściwego ministra lub Sejmik Województwa Mazowieckiego.

Załączniki:Zarządzenie nr 516/22Załącznik do zarządzenia nr 516/22 – regulamin komisjiZarządzenie nr 742/23

Współpraca województwa mazowieckiego z województwem łódzkim

W dniu 14 kwietnia 2016 r. w sali konferencyjnej Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego odbyło się spotkanie dotyczące współpracy między województwem mazowieckim a województwem łódzkim, będące kontynuacją współpracy podjętej na podstawie porozumienia zawartego 13 lipca 2012 r. Podjęcie współpracy międzyregionalnej jest ważne ze względu na możliwość wykorzystania silnych wielokierunkowych powiązań funkcjonalnych między tymi regionami oraz ich endogenicznych potencjałów. Pozwoli to na zdynamizowanie ich rozwoju oraz wzmocnienie ich pozycji konkurencyjnej w Polsce i Unii Europejskiej.

Wiesław Raboszuk, Wicemarszałek Województwa Mazowieckiego, powitał gości i wprowadził w tematykę spotkania. Część merytoryczną prowadził Piotr Brzeski, Dyrektor Mazowieckiego Biura Planowania Regionalnego w Warszawie.

Podczas spotkania zostały omówione następujące zagadnienia:

propozycja współorganizacji seminarium naukowo-operacyjnego, dotyczącego problematyki zmian przepisów z zakresu planowania przestrzennego wprowadzonych w szczególnościtzw. ustawą krajobrazową;smart cities w kontekście projektu pilotażowego, tj. idea tworzenia inteligentnych systemów zarządzania miastami oraz działania pilotażowe na obszarze miasta Płocka we współpracy władz miasta i Politechniki Warszawskiej;bioregion – biogospodarka, która stanowi sektor integrujący często odległe od siebie dziedziny nauki i przemysłu, tj. biotechnologię, biologię systemów, biologię syntetyczną, chemią, ekologią, ekonomią oraz naukę o żywieniu;współpraca Mazowieckiego Biura Planowania Regionalnego w Warszawie i Biura Planowania Przestrzennego Województwa Łódzkiego w Łodzi z Ministerstwem Rozwoju odnośnie źródeł i możliwości finansowania przedsięwzięć realizujących cele strategii ponadregionalnych oraz możliwości wsparcia finansowego Regionalnych Obserwatoriów Terytorialnych, w kontekście współpracy z Ministerstwem Rozwoju, dotyczącej monitoringu Strategii Rozwoju Polski Centralnej.

Współpraca województwa mazowieckiego z województwem łódzkim. Zdjęcie: Michał Słaby

Współpraca województwa mazowieckiego z województwem łódzkim. Zdjęcie: Michał Słaby
Galeria – współpraca województwa mazowieckiego z województwem łódzkim

Biogospodarka. Makroregion Polski Centralnej dr inż Andrzej SiemaszkoPobierz

Informacja na temat prac koncepcyjnych w zakresie tworzenia systemu inteligentnego miasta (smart city) w Płocku D. Gotlib, R. OlszewskiPobierz

Informacja o realizacji Strategii Rozwoju Polski Centralnej w 2015 r. Ministerstwo Rozwoju, Departament Strategii RozwojuPobierz

Szlak Transportowy Via Carpatia

Szlak „Via Carpatia” z uwagi na swój przebieg ma szczególnie istotne znaczenie dla wszystkich województw Polski Wschodniej i stanowi szansę na przyspieszenie rozwoju tej części kraju. Drogi S-8 i S-19, których przebieg pokrywa się z przebiegiem szlaku „Via Carpatia”, stanowią kluczowy element sprzyjający zwiększeniu dostępności transportowej wschodniej części Polski, zarówno w skali kraju jak i UE, oraz sprzyjają jego ekonomicznemu wzrostowi.

Inicjatywa utworzenia szlaku „Via Carpatia” powstała w 2006 r., a intensywność działań prowadzonych w ostatnim czasie na rzecz tej inicjatywy, zarówno na szczeblu międzyregionalnym, krajowym jak również międzynarodowym pozwala mieć nadzieję na szybkie włączenie tego szlaku w europejską sieć transportową.

Inicjatywa utworzenia szlaku „Via Carpatia” została sformalizowana 27 października 2006 r. w Łańcucie podczas zorganizowanej w tym celu międzynarodowej konferencja pt. “Jedna droga – cztery kraje”. Podpisana została wówczas przez Ministrów Transportu Litwy, Polski, Słowacji i Węgier: „Deklaracja Łańcucka w sprawie rozszerzenia Transeuropejskiej Sieci Transportowej poprzez utworzenie najkrótszego szlaku drogowego na osi Północ-Południe, łączącego Litwę, Polskę, Słowację i Węgry”. W październiku 2010 r. do inicjatywy „Via Carpatia” przystąpiły Bułgaria, Grecja oraz Rumunia.

Szlak „Via Carpatia” przebiega wzdłuż wschodniej granicy Unii Europejskiej z Kłajpedy i Kowna na Litwie przez Białystok, Lublin, Rzeszów i Koszyce do Debreczyna na Węgrzech i dalej do Rumuni. W Rumunii szlak „Via Carpatia” rozwidla się w kierunku portu morskiego Konstanca oraz w kierunku Bułgarii (Sofia) i portów greckich nad Morzem Egejskim (Saloniki).

Szlak drogowy „Via Carpatia” w Polsce liczy łącznie 683 kilometry i przebiega po drogach S-8 i S-19 na następujących odcinkach: granica polsko-litewska – Budzisko – Suwałki – Augustów – Raczki – Korycin – Knyszyn – Dobrzyniewo Duże – Choroszcz – Siemiatycze – Lublin – Nisko – Rzeszów – Barwinek – granica polsko-słowacka. Na odcinku z Kuźnicy Białostockiej do Korycina szlak biegnie śladem drogi S-8, należącym do sieci TEN-T jako droga „Via Baltica”. Także końcowy odcinek trasy tj. Rzeszów – Barwinek został zaliczony do sieci TEN-T. Wysiłki podejmowane przez partnerów projektu zaowocowały w 2011 roku włączeniem całego szlaku „Via Carpatia” do wąskiej listy połączeń priorytetowych zaproponowanej Komisji Europejskiej przez Ministerstwo Infrastruktury w ramach rewizji polityki Transeuropejskiej Sieci Transportowej TEN-T.

Biegnąc wzdłuż wschodniej granicy Polski szlak przecina obszary województw podlaskiego, mazowieckiego, lubelskiego i podkarpackiego, stanowiąc jednocześnie podstawowe połączenie ważnych ośrodków regionalnych położonych przy wschodniej granicy kraju tj. miast: Białystok, Lublin i Rzeszów.

Obszar, przez który przebiega szlak „Via Carpatia” stanowi 32% powierzchni Polski, zamieszkały jest przez ok. 22% ludności kraju i wytwarza około 16% produktu krajowego brutto. Podstawowym problemem tego makroregionu jest jednak bardzo niski poziom spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej. Z tego względu inwestycje zwiększające dostępność terytorialną tego obszaru mogą zdecydowanie przyczynić się do wzmocnienia konkurencyjności całego makroregionu Polski Wschodniej. Poprawa dostępności transportowej znacząco wpłynie na zwiększenie inwestycji gospodarczych przez co przyczyni się do intensyfikacji rozwoju ekonomicznego tego obszaru. Ponadto na obszarze przebiegu projektu zlokalizowane są aż 3 specjalne strefy ekonomiczne:

Suwalska SSE – zlokalizowana m.in. w Suwałkach, Ełku i Białymstoku oraz innych miejscowościach województwa podlaskiego i warmińsko – mazurskiego),SSE EURO-PARK MIELEC – zlokalizowana na obszarze województwa podkarpackiego i lubelskiego m.in. w Mielcu, Rzeszowie, Dębicy, Lublinie),Tarnobrzeska SSE EURO-PARK WISŁOSAN – zlokalizowana na obszarze województw podkarpackiego, lubelskiego, świętokrzyskiego i mazowieckiego. „Via Carpatia” będzie istotnym wsparciem tych inicjatyw.

Projekt NODUS

Projekt NODUS – w fazie początkowej – realizowany w ramach programu URBACT II.

Mieszkalnictwo i Planowanie: włączenie miejskich polityk rewitalizacyjnych do ogólnych zasad polityki rozwoju regionu (Housing & Planning: Integration of urban regeneration policies in the general regional development policies).

Od połowy 2008 roku MBRP uczestniczy w projekcie NODUS – Housing & Planning: Integration of urban regeneration policies in the general regional development policies (Mieszkalnictwo i Planowanie: włączenie miejskich polityk rewitalizacyjnych do ogólnych zasad polityki rozwoju regionu), który jest kontynuacją projektu CIVITAS.NET. Projekt ten jest realizowany w ramach programu URBACT II. Tematyką projektu jest integracja miejskich polityk rewitalizacyjnych z politykami regionalnymi, odnoszącymi się głównie do mieszkalnictwa, planowania i transportu.

Grupa Robocza zajmuje się zagadnieniem, jak miejskie projekty, przeprowadzane w ramach programów rewitalizacyjnych, oddziaływają na zachowanie równowagi w zagospodarowaniu przestrzeni metropolitalnej i regionalnej. Próby skoordynowania regionalnego planowania przestrzennego z miejskimi politykami rewitalizacyjnymi prowadzącymi do wzmocnienia pozytywnego oddziaływania miejskich projektów, rewitalizacyjnych na rozwój regionalny oraz do zmaksymalizowania pozytywnego oddziaływania tych polityk regionalnych, które przyczyniają się (lub mogłyby się przyczynić) do sukcesu prowadzonych przez miasta działań rewitalizacyjnych. Wypracowane w ramach projektu wnioski i rozwiązania znajdą zastosowanie przy sporządzaniu (aktualizacji) przyszłych dokumentów programowych województwa mazowieckiego, np. strategii rozwoju, planu zagospodarowania przestrzennego czy Wojewódzkiego Programu Opieki nad Zabytkami.

Liderem projektu jest Generalitat de Catalunya (Rząd Regionu Katalonia, Hiszpania), pozostałymi partnerami biorącymi udział w pracach projektu są: Region Emilia Romagna (Włochy), miasto Amsterdam, miasto Katowice, miasto Dobrich (Bułgaria), region Alba Iulia (Rumunia).

W chwili obecnej prowadzone są prace merytoryczne. W projekcie zostały wyróżnione cztery obszary tematyczne, które każdy z partnerów musi szczegółowo omówić na przykładzie swoich doświadczeń. Tymi tematami są:

identyfikacja ponadloklanego poziomu administracji – identyfikacja poziomu administracyjnego, który mógłby być podstawą do rozwoju i zintegrowania projektów rewitalizacyjnych z regionalną polityką przestrzenną, identyfikacja obszarów problemowych – określenie rzeczywistych, uniwersalnych dla wszystkich miast/regionów wskaźników do wyznaczania obszarów problemowych, wyznaczenie tych obszarów oraz debata nad mechanizmami i kryteriami identyfikacji tych obszarów,tematyka programów interwencji prowadzonych na obszarach problemowych – określenie zawartości programów interwencyjnych, koniecznych do realizacji na wyznaczonych obszarach (wewnętrzna integracja polityk sektorowych na określonym obszarze),monitoring zrównoważonego funkcjonowania działań interwencyjnych – określenie mechanizmów pozwalających kontrolować i zagwarantować zrównoważone oddziaływanie interwencji na całym obszarze zarówno pod względem terytorialnym, jak też funkcjonalnym, pozwalającym na stworzenie powiązań koordynujących politykę rewitalizacyjną z planowaniem przestrzennym, sektorowym i strategicznym.

Jednocześnie, zgodnie z wymogami programu URBACT II, zorganizowana została Lokalna Grupa Wsparcia, która pomaga w wyjaśnianiu potrzeb oraz wskazaniu najlepszych pomysłów i praktyk, proponowanych do wykorzystania w projekcie. Również weryfikuje pracę i rezultaty projektu w czasie jego trwania i po zakończeniu.

W skład Mazowieckiej Grupy Wsparcia wchodzą:

przedstawiciele Biura Polityki Lokalowej Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy,przedstawiciele Szkoły Głównej Handlowej z Katedry inwestycji i nieruchomości,przedstawiciele Urzędu Miasta Mińska Mazowieckiego,przedstawiciele Urzędu Miasta Radomia,przedstawiciele Stowarzyszenia Forum Rewitalizacji,przedstawiciele Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego w Warszawie z Departamentu Strategii i Rozwoju Regionalnego.

W ramach projektu przygotowywany jest Lokalny Plan Działania.

CIVITAS.NET realizowany w ramach programu URBACT

Program URBACT został ustanowiony przez Komisję Europejską w 2003 r. Jego główną ideą programu jest organizowanie sieci współpracy miast europejskich w celu zwiększenia skuteczności polityk w zakresie niwelowania ekonomicznych, społecznych i środowiskowych problemów występujących w miastach. W programie szczególny nacisk kładzie się na szerzenie wiedzy na temat zintegrowanego zarządzania miejskiego i wymianę doświadczeń w tym zakresie.

W ramach tego programu Mazowieckie Biuro Planowania Regionalnego uczestniczyło w projekcie CIVITAS.NET – Rola regionów i jednostek metropolitalnych w rewaloryzacji miast. Projekt ten miał na celu wypracowanie metod skutecznego zapobiegania powstawaniu zaniedbań, a tam gdzie one zaistniały, metod aktywizacji społecznej i tworzenia narzędzi do ulepszania polityk regionalnych i metropolitalnych w działaniach na rzecz podupadających obszarów miast poprzez właściwe wspieranie samorządów lokalnych. W skład Grupy Roboczej, kierowanej przez Generalitat de Catalunya, wchodziły następujące regiony: Mazowsze (Polska), Glasgow i Clyde Valley (Szkocja), Emilia Romagna (Włochy) oraz rząd Węgier.

Prace wykonywane w ramach Grupy Roboczej pozwoliły zaznajomić się uczestnikom ze sposobami realizacji projektów rewitalizacyjnych w miastach innych regionów europejskich. Przeprowadzone analizy zidentyfikowały mocne i słabe strony przedstawionych projektów rewitalizacyjnych, a w szczególności wskazały, w jaki sposób władze regionalne uczestniczą lub jak powinny uczestniczyć w odnowie zdegradowanych terenów miejskich. Zebrane doświadczenia umożliwiły wypracowanie odpowiednich wniosków, dzięki którym udział regionów w rewitalizacji miast może stać się bardziej wydajny i efektywny.

Wynikiem wspólnej pracy jest Raport Końcowy Civitas – Podejście regionalne: Wartość dodana rewitalizacji obszarów miejskich, w którym opisano przykłady projektów rewitalizacji w członkowskich regionach.

Program realizowany był w okresie od października 2005 r. do maja 2007 r.

Więcej informacji o projekcie oraz pełny raport końcowy w języku angielskim, wraz ze skrótami w językach regionalnych, dostępne jest na stronie internetowej URBACT

PLUREL

PLUREL jest zintegrowanym projektem finansowanym przez 6. Program Ramowy Unii Europejskiej. Uczestniczy w nim trzydzieści jeden organizacji partnerskich z czternastu europejskich krajów oraz Chin.

Celem projektu jest rozwijanie nowych strategii oraz narzędzi planowania i przewidywania, które będą w przeszłości podstawą do zrównoważonego rozwoju w obrębie relacji wiejsko-miejskich w zagospodarowaniu przestrzennym.

Z ramienia 6. Programu Ramowego UE w programie uczestniczy Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania Polskiej Akademii Nauk (IGIPZ PAN). Mazowieckie Biuro Planowania Regionalnego (MBPR) bierze udział w projekcie na mocy umowy podpisanej z IGIPZ PAN. Zastępca Dyrektora MBPR – Tomasz Sławiński został wybrany przewodniczącym Stakeholders Board – Rady Zainteresowanych jednostek władz samorządowych regionów uczestniczących w programie.

Dowiedz się więcej o programie PLUREL

Rail Baltica Growth Corridor – Kolej Bałtycka – Korytarz Wzrostu

Rail Baltica Growth Corridor (Kolej Bałtycka – Korytarz Wzrostu) to międzynarodowy projekt, którego głównym celem jest stworzenie, promocja i upowszechnienie połączenia kolejowego od Niemiec poprzez Polskę i kraje bałtyckie do Finlandii. Realizacja projektu rozpoczęła się 1 stycznia 2011 roku i zakończyła na początku czerwca 2013 roku. Projekt RBGC był współfinansowany przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Regionu Morza Bałtyckiego, zaś jego budżet na lata 2011-2013 wyniósł blisko 3,6 miliona EURO.

Projekt Rail Baltica Growth Corridor został zainicjowany na rzecz wzmocnienia konkurencyjności regionów leżących we wschodniej części Regionu Morza Bałtyckiego, poprzez poprawę ich dostępności komunikacyjnej. W upowszechnieniu nowych, dotychczas słabo wykorzystywanych korytarzy przepływu towarów, pasażerów i kapitału szczególnie na kierunku północ-południe projekt upatruje szans na rozwój miast, prywatnych i publicznych inicjatyw, a przez to poprawę warunków życia ludności. Pod tym ambitnym wyzwaniem udało się zgromadzić szerokie grono różnorodnych partnerów w tym ze środowisk naukowych, gospodarczych i politycznych tworząc otwartą platformę współpracy dla wdrażania publicznych i prywatnych inicjatyw w obrębie korytarza wzrostu Kolei Bałtyckiej.

W ramach realizacji bardzo ambitnych, lecz wzajemnie się uzupełniających i wzmacniających wyzwań, praca w ramach projektu RBGC podzielona została na pakiety robocze (WP). W ramach WP3 oraz WP4 przeprowadzono badania kwestionariuszowe i studialne potencjalnych interesariuszy projektu. W WP4 analizie poddane zostały podmioty z sektora prywatnego – firmy transportowe, spedycyjne, komunikacyjne i centra logistyczne, zaś w WP3 instytucje sektora publicznego – władze samorządowe miast i regionów oraz przedstawiciele władz centralnych odpowiedzialni za transport. Wyniki tych analiz posłużyły jako podstawa do uruchomienia dwóch programów pilotażowych – WP5 w ramach którego powstał pilotażowy system informacji komunikacyjnej oraz WP6 – ukierunkowany na wzmocnienie interoperacyjności i ułatwienie współpracy centrów logistycznych działających w oparciu o połączenie Rail Baltica. Najważniejsze wyniki i kierunki przyszłych działań zostały zebrane w Strategii Rozwoju Rail Baltica, do pobrania.

Ze środków projektowych wykonane zostało ponadto opracowanie pt.: Studium wpływu realizacji linii kolejowej Rail Baltica na sektor logistyki w województwie mazowieckim do pobrania. Stanowi ono próbę zidentyfikowania korzystnych, potencjalnie obojętnych, lub wręcz niekorzystnych skutków realizacji linii kolejowej Rail Baltica na rozwój gospodarczy i przedsiębiorczość województwa mazowieckiego. Zawarte w nim informacje pozwalają spojrzeć na projekt Rail Baltica w kontekście istniejących korytarzy transportowych regionu, istniejącej infrastruktury logistycznej oraz zakresu realizowanych zadań przewozowych dwóch podstawowych gałęzi transportu, drogowego i kolejowego, w ich połączeniu w postaci przewozów intermodalnych, kombinowanych.

Więcej informacji o etapach realizacji projektu RBGC, a także bazę artykułów i materiałów projektowych można znaleźć na stronie internetowej www.rbgc.eu.

Rail Baltica to także nazwa inicjatywy Wspólnotowej zmierzającej do uruchomienia normalnotorowej (1435 mm) linii kolejowej, która pobiegnie przez Litwę, Łotwę i Estonię. Władze tych krajów powołały w 2014 roku do życia międzynarodową spółkę, której zadaniem jest budowa tego połączenia z wykorzystaniem środków UE. Także na polskim odcinku Rail Baltica obejmującym linię E-75 Warszawa – Białystok – Ełk – Suwałki – granica PL/LT trwają prace modernizacyjne mające na celu nadanie jej europejskich standardów. Zachęcamy do śledzenia postępów przy realizacji tego projektu, zarówno w Polsce, jak i krajach bałtyckich.

Partnerzy projektu:

Władze miast:

Helsinki, Białystok, Vanta, Łódź, Berlin, Tallin, Warszawa, Kowno, Poznań

Instytucje badawcze i uczelnie wyższe:

Aalto University School of Economics (Finlandia), Lappeenranta University of Technology (Finlandia), Latvian Transport and Education Association (Łotwa), Competence Centre of Intermodal Transport and Logistics of the Vilnius Gediminas Technical University (Litwa), Politechnika Białostocka (Polska)

Samorządy regionalne:

Regional Council of Uusimaa (Finlandia), Regional Council of Hame (Finlandia), Harju Country Governement (Estonia), Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego (Polska), Urząd Marszałkowski Województwa Łódzkiego (Polska), Regional Planning Board Havelland-Flaeming (Niemcy)

airLED – Local economic development in airport catchment areas

Podstawą partnerstwa projektu airLED: Local economic development in airport catchment areas finansowanym z Programu dla Europy Środkowej w ramach Inicjatywy Europejskiej INTERREG IVB była idea wypracowania przez regiony partnerskie wspólnej wizji rozwoju obszarów położonych w najbliższym sąsiedztwie lotnisk oraz tworzenia „Airport Cities”. Grupa partnerska projektu airLED utworzona przez 9 partnerów z czterech krajów europejskich: Polski, Węgier, Włoch i Słowenii nadała międzynarodowej współpracy szczególnego znaczenia.

Projekt airLED odnosił się do konkretnych terenów w regionach partnerskich, których potencjał wraz z odpowiednim sposobem zarzadzania daje podstawę budowania Airport City. W województwie mazowieckim były to tereny położone wokół Mazowieckiego Portu Lotniczego Warszawa Modlin.

Działania projektowe airLED podzielone były na etapy realizacyjne. W ramach pierwszego etapu wykonano analizy stanu istniejącego terenów lotniskowych i przylotniskowych. Etap drugi dot. planowania realizowany był w oparciu o doświadczenia europejskie, opracowane na potrzeby projektu metodologie oraz szablony dokumentów projektowych. Kluczowym działaniem było wypracowanie Regionalnych Zintegrowanych Planów Policentrycznego Rozwoju dla każdego z regionów lotniskowych. Równocześnie z prowadzonymi analizami zainicjowano działania Regionalnych Grup Koordynacyjnych (RDCB). Mazowiecka grupa koordynacyjna została powołana w marcu 2013r. Jej członkami byli przedstawiciele samorządów lokalnych, instytucji krajowej i regionalnej administracji publicznej, w tym Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków, a także przedstawiciele biznesu, Mazowieckiego Portu Lotniczego Warszawa Modlin i organizacji pozarządowych. Udział w grupie RDCB stanowił deklarację chęci partycypacji w pracach projektu oraz praktycznego wykorzystania jego rezultatów w przyszłości.

W ramach realizacji projektu airLED: Local Economic Development in Airport Catchment Areas organizowano spotkania i warsztaty tematyczne, w trakcie których wypracowano wspólne stanowiska m.in. co do sposobu prowadzenia analiz obszarów przylotniskowych i wykorzystania najlepszych praktyk z europejskich Airport Cities. W ramach prac warsztatowych wykazano, że ważną rolę w rozwoju Airport City odgrywa zarówno dogodna lokalizacja, potencjał zasobów ludzkich, dobry klimat inwestycyjny i dostępność transportowa jak również spójność pomiędzy planem rozwoju lotniska a dokumentami planistycznymi na szczeblu lokalnym, regionalnym i krajowym.

Czas trwania projektu obejmował lata 2012-2014, w których prowadzone były prace merytoryczne. W 2015 roku, po przeprowadzonych kontrolach finansowych I i II stopnia Wspólny Sekretariat Techniczny (JTS) zaakceptował końcowy raport projektu.

D-AIR – Decarbonated Airport Regions – Niskoemisyjne Regiony Lotniskowe

W latach 2011-2014 Mazowieckie Biuro Planowania Regionalnego w Warszawie w imieniu Samorządu Województwa Mazowieckiego uczestniczyło w projekcie Decarbonated Airport Regions (D-AIR) – Niskoemisyjne Regiony Lotniskowe. Projekt współfinansowany był ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach inicjatywy INTERREG IVC. Budżet Województwa Mazowieckiego w projekcie wynosił ponad 100 tys. EUR. Projekt realizowany był w ścisłej współpracy ze Spółką Mazowiecki Port Lotniczy Warszawa-Modlin Sp. z. o. o., której przedstawiciele mogli uczestniczyć w wizytach studyjnych i zbierać doświadczenie niezbędne do rozwoju portu lotniczego w Modlinie zgodnie z europejskimi standardami.

Partnerami projektu byli: miasto Eindhoven, lotnisko Eindhoven, stowarzyszenia Airport Regions Conference (odpowiedzialne za rozpowszechnianie wiedzy na temat projektu), Communauté d’Agglomération Terres de France (Wspólnota Trzech Gmin Wokół lotniska Charles de Gaulle w Paryżu), Zarząd Transportu Miejskiego w Sztokholmie, Swedavia (zarządca lotniska Sztokholm-Arlanda), miasto Lipsk, lotnisko w Lipsku, miasto Wiedeń, Bolonia, miasto El-Prat (Barcelona), Malta oraz Region Lotniczy Pragi.

D-AIR był inicjatywą wychodzącą naprzeciw władzom portów lotniczych i jednostkom samorządu terytorialnego, których celem był wzrost konkurencyjności w poszanowaniu zasad rozwoju zrównoważonego oraz w oparciu o nowoczesne technologie.

Projekt nastawiony był na wymianę wiedzy i doświadczeń w zakresie redukcji CO2 na terenie portu lotniczego oraz organizacji transportu z/na lotnisko, optymalnego z punktu widzenia pasażera i środowiska. W trakcie trwania projektu odbyło się 10 wizyt studyjnych, z czego jedna została zorganizowana w Mazowieckim Porcie Lotniczym Warszawa-Modlin. W oparciu o zdobywane w ich czasie informacje eksperci, pracownicy portów lotniczych oraz przedstawiciele samorządów lokalnych i regionalnych przygotowywali szczegółowe raporty na temat wdrożonych rozwiązań transportowych i środowiskowych. Na podstawie tych raportów, każdy z partnerów projektu przygotował plan wdrożeniowy dla lotniska, który zawierał propozycje, pomysły i rozwiązania, możliwe do wdrożenia na danym lotnisku w najbliższej przyszłości.

W ramach projektu powstał Regionalny Plany Implementacyjny dla Mazowieckiego Portu Lotniczego Warszawa-Modlin, który szczegółowo identyfikuje wielkość emisji CO2 na lotnisku w Modlinie oraz proponuje konkretne rozwiązania i inwestycje, które pomogą ją obniżyć. Efektem wymiany doświadczeń w ramach wizyt studyjnych jest również finalny dokument projektu Decarbonising Airport Regions, który stanowi zbiór rekomendacji i przykładów dobrych praktyk w zakresie ograniczania emisji CO2 na obszarach lotniskowych.