Województwo mazowieckie charakteryzuje się największymi w kraju wewnętrznymi dysproporcjami rozwoju. Obok silnego gospodarczo obszaru metropolitalnego Warszawy występują słabo rozwinięte tereny peryferyjne. W Planie zagospodarowania przestrzennego województwa sformułowano politykę przeciwdziałania tym dysproporcjom, polegającą na wspieraniu działań sprzyjających procesom rozwojowym w pięciu obszarach problemowych, charakteryzujących się nagromadzeniem niekorzystnych cech i procesów społeczno-gospodarczych oraz ograniczonymi możliwościami samodzielnego ich przezwyciężania. Jednym z nich jest teren położony w strefie oddziaływania ośrodka subregionalnego w Ostrołęce, skupiający 3 miasta oraz 30 gmin (wraz z miejsko-wiejskimi) z powiatów: ostrołęckiego (11), makowskiego (8), przasnyskiego (4), ostrowskiego (3), wyszkowskiego (3) i pułtuskiego (1). Niniejsze opracowanie, wykonane zostało przez Mazowieckie Biuro Planowania Przestrzennego Rozwoju Regionalnego, we współdziałaniu z Delegaturą Urzędu Marszałkowskiego w Ostrołęce, jednostkami samorządu terytorialnego oraz grupą zainteresowanych instytucji i organizacji. Zawiera pogłębioną diagnozę sytuacji w obszarze problemowym, podsumowaną w analizie SWOT, a następnie formułuje priorytety rozwojowe i powiązane z nimi programy (kierunki) działań, uzupełnione w szeregu przypadkach propozycjami konkretnych przedsięwzięć.
Analizy, poparte dyskusjami zespołów roboczych, wskazały na priorytetowe znaczenie dla procesów rozwojowych obszaru programów ukierunkowanych na dywersyfikację jego struktury gospodarczej, zdominowanej obecnie przez rolnictwo (ponad 50% pracujących) kreujące relatywnie niskie dochody (niespełna 14% całości wartości dodanej brutto wytwarzanej w obszarze). Proces ten uzależniony jest jednak – wobec niskiej endogenicznej zdolności generowania dochodów – od możliwości pozyskania kapitału zewnętrznego, co z kolei w znacznym stopniu jest uwarunkowane atrakcyjnością inwestycyjną obszaru (obecnie zalicza się do najmniej atrakcyjnych w kraju). Stąd też szczególna waga nadana została w opracowaniu programom ukierunkowanym na rozwój systemów infrastruktury, a w szczególności na poprawę powiązań komunikacyjnych łączących te tereny z otoczeniem zewnętrznym (stolica województwa, sąsiednie ośrodki regionalne i subregionalne oraz węzły europejskich i krajowych systemów transportowych). Znaczenie pozostałych programów polega głównie na dążeniu do aktywizacji i wykorzystania w procesach rozwojowych czynników endogenicznych, w szczególności rolniczej przestrzeni produkcyjnej (ponad 13% użytków rolnych województwa, z wykształconą specjalizacją w mleczarstwie), potencjału demograficznego (o wciąż dodatnim przyroście naturalnym i nieco młodszego niż przeciętnie w województwie, lecz uszczuplanego silnymi migracjami), a także walorów środowiska o stosunkowo małym stopniu naruszeń i dużej obfitości lasów o naturalnym charakterze.
